EMIR wprowadza podział uczestników rynku na następujące podstawowe kategorie,
różnicując wymogi dla poszczególnych podmiotów należących do tych
kategorii:
Kontrahenci finansowi (kontrahenci FC) - oznaczają
przedsiębiorstwa inwestycyjne, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą
2004/39/WE, instytucje kredytowe, którym udzielono zezwolenia zgodnie
z dyrektywą 2006/48/WE, zakłady ubezpieczeń, którym udzielono zezwolenia
zgodnie z dyrektywą 73/239/EWG, zakłady ubezpieczeń, którym udzielono
zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2002/83/WE, zakłady reasekuracji, którym
udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2005/68/WE, UCITS i odpowiednio,
ich spółek zarządzających, którym udzielono zezwolenia zgodnie z
dyrektywą 2009/65/WE, instytucje pracowniczych programów emerytalnych w
rozumieniu art. 6 lit. a) dyrektywy 2003/41/WE oraz alternatywne fundusze
inwestycyjne zarządzane przez zarządców alternatywnych funduszy
inwestycyjnych, którym udzielono zezwolenia lub które zarejestrowano
zgodnie z dyrektywą 2011/61/UE,
Kontrahenci niefinansowi (kontrahenci NFC) - oznaczają
przedsiębiorstwo mające siedzibę w Unii nie będące Kontrahentem finansowym
(FC)
Kontrahenci niefinansowi plus (kontrahenci NFC+) – oznaczają
Kontrahentów NFC, których średnia pozycja w transakcjach lub
kontraktach pochodnych w ciągu 30 dni roboczych przekracza odpowiedni
próg:

Klasa aktywówPróg rozliczania


Kredytowe instrumenty pochodneEUR 1 mld


Akcyjne instrumenty pochodneEUR 1 mld


Instrumenty pochodne stopy procentowejEUR 3 mld


Walutowe instrumenty pochodneEUR 3 mld


Towarowe kontrakty pochodne i kontrakty pochodne inne niż
ww.EUR 3 mld

Na potrzeby obliczania czy kontrahent NFC znajduje się powyżej ww. progu
bierze się pod uwagę nominały wszystkich otwartych lub nierozliczonych
transakcji pochodnych zawartych przez kontrahenta NFC lub przez inne podmioty
niefinansowe w ramach grupy, do której ten kontrahent NFC należy, z
wyłączeniem transakcji co do których można obiektywnie stwierdzić,
że zmniejszają ryzyko bezpośrednio związane z daną działalnością
gospodarczą lub działalnością w zakresie zarządzania aktywami i pasywami
kontrahenta niefinansowego lub grupy.Kryteria oceny, które kontrakty lub transakcje pochodne będące przedmiotem
obrotu poza rynkiem regulowanym w obiektywny sposób ograniczają ryzyka,
określone są w Art. 10 Rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr
149/2013.